Wśród młodzieży i dzieci, podobnie jak u dorosłych często obserwujemy brak osobistego zaangażowania w sytuacjach kiedy ktoś potrzebuje pomocy. Często jest to wręcz nietolerancja inności oraz brak akceptacji dla „słabości”. Powyższe zachowania mogą prowadzić do wykluczania społecznego i w konsekwencji do deprywacji jednej z najważniejszych potrzeb człowieka – POTRZEBY PRZYNALEŻNOŚCI.
Zauważamy, że w sytuacjach wyśmiewania czy znęcania się nad innymi – postronni obserwatorzy przechodzą biernie – nie pomagając. Efekt ten został opisany w psychologii społecznej jako Bystander Effect (czyli tzw. efekt biernego widza). Ludzie stosują się do swoistej reguły: „nie pomagać, nie wtrącać się” – i zachowują się dokładnie tak jak pozostała obserwowana większość (większość z nas tak naprawdę nie zastanawia się nad wpływem tego mechanizmu na własne zachowanie). Naszym zadaniem jako psychologów, pedagogów i terapeutów jest przygotować młodzież i dzieci do tego aby właśnie zareagować, ponieważ nawet minimalna pomoc może odwrócić całkowicie bieg wypadków, poprzez zmianę niepisanej reguły związanej z „nie wtrącaniem się” na: „pomagam” i „zareaguję”. Program takich działań edukacyjnych został opracowany przez Profesora Philipa Zimbardo w ramach Projektu Bohaterskiej Wyobraźni.
…
Jakie są pozytywne skutki doświadczania poczucia przynależności przez młodzież?
…
…
W jaki sposób potrzeba przynależności jest zaspokajana przez człowieka?
…
Jak to się dzieje, że dzieci i młodzież czują się odrzucane w środowisku, w którym dorastają?
…
Czym jest poczucie przynależności, i jak może być kształtowane?
…
Zapraszamy do lektury artykułu dr Agnieszki Wilczyńskiej, odpowiadającego na powyższe pytania, który prezentujemy w dziale:
Wywiady i reportaże – Poczucie przynależności
